در مجارستان در قرن نوزدهم ارائه شد، درعلم مطالعه عنبيه از ظاهر چشم و به ويژه عنبيه، براي ارزيابي سلامت رواني و جسمي استفاده مي‌شود. درمانگر‌ها ادعا به تشخيص اختلالات گذشته و حال و پيشگويي آينده مشكلات به وسيله مطالعه رنگ، حالت و علايم عنبيه بيماران، دارنده آنها ادعا مي‌كنند يك بيماري واقعي را تشخيص نمي‌دهند، بلكه تا جايي که امکان دارد, نقطه ضعيف موجود در بدن را از مشكلات (تهديد كننده) سلامتي و رشد، مشخص مي‌كنند.
عنبيه‌شناسي گاهي اوقات به عنوان يك ابزار تشخيص اضافي به وسيله درمانگر‌هاي درمانهايي مانند هوميوپاتي و طبيعي درماني، به ويژه در قاره اروپا به كار مي‌رود.

تاريخچه
از قديم الايام چشمان شفاف و درخشنده در ارتباط با سلامتي بوده‌اند. يك شكل عنبيه‌شناسي ممكن است بوسيله بقراط، پزشك يوناني در قرن پنجم ميلاد به كار مي‌رفته است، اما فقط در اواخر قرن نوزدهم تئوري عنبيه‌شناسي جديد براي اولين بار به وسيله يك پزشك مجارستاني به نام Ignats von peczely ارائه شد. در دوران كودكي، “ون پزلي” سعي مي‌كرد تا يك جغد به دام افتاده را هنگامي كه پايش شكسته بود، نجات دهد. در ان لحظه، او متوجه يك علامت تيره ظاهر در عنبيه جغد شد، كه همانطور كه پايش بهبود مي‌يافت، به سفيدي مي‌گراييد. وقتي “ون پزلي” يك پزشك شد، دوره زندگيش را اختصاص به طراحي بيماريهاي بيماران از علايم موجود در عنبيه آنها داد.
در سال ۱۹۵۰ يك نقشه با تفصيل از عنبيه به وسيله يك پزشك اهل ايالات متحده به نام، برناردژنسون (Bernard Jensen) رسم شد. آن (نقشه) ابراز تشخيصي است كه امروزه به وسيله عنبيه شناسان مورد استفاده است. )
معاينه چشم: تكنسين ممكن است از يك دوربين با عدسي مخصوص و كناره روشن براي توليد يك اسلايد عكاسي از هر عنبيه، استفاده كند. كناره‌ها بعداً روي يك صفحه وسيع براي تجزيه جزييات ظاهر مي‌شوند.
نقشه عنبيه‌ها: هر عنبيه به دو بخش منطبق بر بحشهاي مختلف بدن و سيستمهاي بدن تقسيم مي‌شود.
عنبيه راست (مي‌گويند) نمايانگر طرف راست بدن است. مي‌گويند عنبيه چپ نماينده طرف چپ بدن است.
مشاوره با درمانگر
يك عنبيه مشتمل بر هزاران پايانه عصبي است، و بنابراين عنبيه‌شناس مدعي است كه به
هر عضو بدن مربوط مي­شود. عصب بينايي كه در عنبيه منعكس مي‌شود عكس‌العملي به اختلالات وجود در بدن را نشان مي‌دهد كه علامت يا بدرنگي بخش مربوطه درعنبيه‌ها را سبب مي‌شود.
اولين مشاوره حدود ۱ ساعت طول مي‌كشد. يك متخصص عنبيه‌شناس از دوربيني براي تهيه اسلايدهايي از عنبيه‌هاي شما استفاده مي‌كند، اما ديگر درمانگر‌ها ممكن است چشمان شما را به سادگي با يك افتا سموسكپ يا حتي يك مشعل (چراغ قوه) و يك ذره بين معاينه كنند.
الياف شعاعي مردمك به دقت معاينه مي‌شوند، چرا كه حالت مزاجي عنبيه هستند. مثلاً مي‌گويند علايم سفيد، دلالت بر التهاب در عضو مربوطه به آن قسمت از عنبيه دارد، يك حاشيه تيره در اطراف عنبيه وجود “سموم” را آشكار مي‌كند. اعتقاد بر اين است كه رنگ چشم، مربوط به مزاج مي‌شود: مي‌گويند كسانيكه چشمان آبي دارند، مستعد ابتلا به مشكلاتي مانند آرتريت، چشمان قهوه‌اي مستعد ابتلا به ميزان كند متابوليك و عنبيه‌هاي مخلوط مستعد به ضعف گوارشي، مي‌باشند. درمانگر هرگونه مشكلات تشخيص داده شده را با استفاده از (شيوه) درماني كه او با آن كار مي‌كند، معالجه خواهد كرد يا شما را به يك متخصص ارجاع مي‌دهد.
شواهد و تحقيقات
آزمايشات باليني كه از قبل انجام شده‌اند، نشان داده‌اند كه عنبيه‌شناسي حتي وقتي بيماري وجود داشته است در تشخيص بيماري با شكست روبرو شده است. اين آزمايشات شامل: يك مطالعه در انگلستان از تصاوير مربوط به عنبيه‌شناسي است كه در درمانهاي تكميلي در پزشكي در سال ۱۹۹۶ گزارش شد، يك مطالعه كه در سال ۱۹۸۸ در روزنامه پزشكي، بريتانيايي، از بيماري كيسه صفرا استفاده شده بود، و مطالعه از بيماراني كه بيماري كليه داشتند و در روزنامه آمريكايي، ضميمه پزشكي، بچاپ رسید.